Η ιερή αυτή τέχνη της αγιογραφίας  είναι σημαντική ανεξάρτητα θρησκείας και υπηκοότητας , τα μοναδικά αριστουργήματα αυτών των ζωγράφων – καλλιτεχνών  απαιτούν  μεράκι και σεβασμό σε αυτόν  που την δημιουργεί . Tο σημαντικότερο κομμάτι που μας αφορά όλους μας σαν λαός   είναι ότι μπορούν να αναπαλαιώνουν τις σημαντικές εικόνες από τα παλαιά χρόνια που έχουν μείνει σαν πολύτιμο κειμήλιο στο πολιτισμό μας .

 

 

Μια αγιογραφία  μπορεί να  βρίσκεται  σε κάποια εκκλησιά κάποιο σπίτι σε μέρη όπου ο κόσμος μπορεί και   καταθέτη  την προσευχή του και την αγωνιά  του το τάμα του και θα είναι αντικείμενα προσκυνήσεως στους πιστούς  . Η εικόνα δεν είναι ένα απλό έργο τέχνης η ένας θρησκευτικός πίνακας είναι ένα ιερό λειτουργικό εικόνισμα που αγιάζει τον άνθρωπο .
Μια μικρή ιστορία για την πρώτη αγιογραφία  – Η πρώτη  εικόνα σαν αναπαράσταση η ιστορία μας αναφέρει ότι έγινε από το ίδιο Tον Kύριο , ένας βασιλιάς από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας υπέφερε από την ανίατη αρρώστια της λέπρας  έτσι έγραψε μια επιστολή που το παρακαλούσε να έρθει για να τον θεραπεύσει μαζί με την επιστολή ο βασιλιάς προσπάθησε να αναπαραστήσει σε ζωγραφιά Τον Κύριο χωρίς όμως να τα καταφέρει .

Ο Κύριος αντιλήφθηκε την προσπάθεια του και έπλυνε με νερό το πρόσωπο Του και το σκούπισε με ένα μανδήλιον , η μορφή Του κυρίου αποτυπώθηκε επάνω στο μανδήλιο που σήμερα είναι γνωστό ως το Άγιο μανδήλιον . ο βασιλιάς θεραπευτικέ και ως ένδειξη ευγνωμοσύνης ύψωσε την ιερή αυτή  εικόνα στην πύλη της πόλεως και έγραψε στον ξύλο της

«Χριστέ ο Θεός, ο εις σε ελπίζων ουκ αποτυγχάνει ποτέ».

Αναφέρεται πια πως είναι η πρώτη εικόνα αχειροποίητη , που δεν έχει φτιαχτεί από ανθρώπινα χέρια την οποία καταδέχονται να αναφέρουν οι βυζαντινοί χρονογράφοι . Η ιστορία αυτή όπως και πολλές άλλες που έχω ακούσει για να γράψω στο ρεπορτάζ  μου  δεν είναι ακόμα γνωστό από του επιστήμονες ότι  όντως 100% σίγουρο ότι έτσι είναι η ιστορία της πρώτης αγιογραφίας .

 

 

Επισκέφτηκα  έναν πολύ καλό φίλο αγιογράφο που μπορώ να πω και από τους καλύτερους στην Ελλάδα και του έκανα 2 μικρές ερωτήσεις  το πώς γίνετε σήμερα  μια  αγιογραφία .

Ο παραδοσιακός τρόπος (απεικόνισης ) μιας εικόνας εξαρτάτε από τις πρώτες ύλες που χρησιμοποιεί  ο αγιογράφος . Στην περίπτωση μας οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται είναι αυγό τέμπερα δηλαδή ο κρόκος του αυγού αραιωμένος με ξύδι και νερό αυτά ανακατεύονται με φυσικές σκόνες από πετρώματα η φυτικά  υλικά και έτσι αγιογραφούμε .
Το ξύλο είναι στοκαρισμένο με ζωική  κόλα ανακατεμένη σε μπειν μαρι με τσίγκο η στόκο σε αναλογία . Το φύλλο χρυσού που χρησιμοποιείται είναι 22 έως 23,5 καράτια χρυσού .

 

 

Στο τελείωμα η εικόνα περνιέται με βερνίκι για προστασία .  Ο κύριος Πετράκης   μας τόνισε ότι σήμερα είναι αρκετά  τα εργαστήρια που εξακολουθούν να δουλεύουν εικόνες βυζαντινές . Υπάρχουν όπως και στις παλαιότερες ημέρες αρκετά καλά εργαστήρια με προσεγμένες ως προς την δουλειά σχεδιαστικά άρτιες ποιοτικές εικόνες όμως δεν παύουν να υπάρχουν εργαστήρια στο βωμό του εύκολου κέρδους ( ποσότητα εικόνων σε βάρος της ποιότητας )  πράγμα ανεπίτρεπτο .

 

Ρεπορτάζ:  Μάνος Σφυράκης